گاهی احساس می کنم به جای زندگی در عصر کنونی به یک قرن قبل باز گشته ایم اینجا دوران قاجار است، پدر و مادرانمان مردم کوچه و بازارند و ما هم اعضای دربار شاهی هستیم. آیا تا به حال به دانشگاه ها، ادارات و شرکتهای خصوصی و دولتی سر زده اید؟ آیا با پیشوندهای دکتر و مهندس که این گروه ها به کار می برند آشنا هستید؟ البته این مساله تنها به اینجا ختم نمی شود بلکه در جامعه عادی میان مردم هم صادق است چه بسا امروزه در بیشترخانواده ها حداقل یک دانشجو به چشم می خورد که اگر او در مقطع دکتری غیر پزشکی یا دانشجوی پزشکی و مهندسی باشد دنیا را به اطرافیانش بخشیده است چرا که پسوند آقا/ خانم دکتر یا مهندس گرفته و مایه سرافرازی خانواده شده است. درست مانند زمان قاجار که اعیان به التماس و چرب زبانی می خواستند از شاهان القاب سلطنه، دوله و . بگیرند تا به نامشان ضمیمه کنند. اما این القاب چه سود؟ مهم این است که ببینیم چه می آموزیم و از آموخته هایمان چگونه استفاده می کنیم، چه میزان به کشور و دارایی های آن متعهدیم وگرنه با گذشت سالهای طولانی تحصیل تازه به صد سال پیش عقب گرد رفته ایم و تنها مدال افتخار تحصیلات عالیه و دکتر/مهندس را به سینه زده ایم. جای تاسف برای تمدنی که اکنون وارثان آن مردمی و مسئولینی نالایق اند. افرادی که بی کفایتی، بی فرهنگی و غفلتشان را به گردان دیگران می اندازند و همیشه خود را بی گناه امور می دانند. و افسوس برای نونهالان و جوانانی که به فردایی نامعلوم می اندیشند مانند کسی که با دست لرزان در تاریکی ها فانوسی را در دست گرفته است بی رغبت تحصیل می کنند تا شاید فردا اگر شغلی مرتبط نیافتند حداقل از پرستیژ اجتماعی "تحصیل کرده" بی بهره نباشند. افسوس و هزاران افسوس به خاطر اهداف گمشده ای که به آرزوهای دور تبدیل شد.
درفش سنبل یک ملت است یا نماد حکومت حاکم؟
بی ,دکتر ,ایم ,مهندس ,قاجار ,ها ,را به ,که به ,تا به ,برای تمدنی ,سینه زده
درباره این سایت